Επίσκεψη στη βίλλα Αμαρυλλίδα

Με το που φτάσαμε στο μουσείο του Δροσίνη, το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν μία μεγάλη διπλή  καγκελόπορτα, η οποία οδηγούσε σε  μια αυλή  με πλακόστρωτο δάπεδο, ανάλογο της εποχής στην οποία είχε κτιστεί το σπίτι. Στο βάθος υπήρχε ένα άγαλμα του Γεώργιου Δροσίνη. Το μουσείο είναι ένα κλασσικό  διώροφο κτίριο  με ένα μικρό μπαλκονάκι.

 Στην εξώπορτα μας περίμενε μία ηλικιωμένη κυρία, η οποία θα ήταν η ξεναγός μας. Η υποδοχή της ήταν ζεστή και κάτι στη έκφρασή της έδειχνε πως ήταν πρόθυμη και πως με ευχαρίστηση θα μας ξεναγούσε στον χώρο του μουσείου. Μου έκανε εντύπωση και μου κέντρισε το ενδιαφέρον,  όταν μας είπε, πως εκτός από το μουσείο θα δούμε και τον ίδιο τον Δροσίνη.

Με το που μπήκαμε μέσα στο χώρο του μουσείου, στο ισόγειο ήταν η βιβλιοθήκη. Στο μέσον της βιβλιοθήκης άρχιζε μια στενή, κυκλική, ξύλινη σκάλα από την οποία  ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο. Η ξεναγός μας έδειξε από ποια κατεύθυνση έπρεπε να πάμε και αφού μπήκαμε, ακολούθησε και αυτή. Η ξενάγηση έγινε  σε τρεις αίθουσες.

Η πρώτη αίθουσα  ήταν το δωμάτιο στο οποίο ο ποιητής άφησε την τελευταία του πνοή. Την προσοχή  μου τράβηξαν τα ομοιώματα από μαλακό πηλό. Η ξεναγός μάς εξήγησε πως το κάθε ένα από αυτά αντιπροσωπεύει το κύριο θέμα από κάποια ποιήματά του. Στους τοίχους υπήρχαν διάφορες ασπρόμαυρες φωτογραφίες και  πορτρέτα που απεικονίζουν τον ίδιο τον Δροσίνη και κάποιες γυναικείες μορφές όπως επίσης και διάφορα χειρόγραφά του  γραμμένα με πένα. Τα έπιπλα ήταν ξύλινα σκαλιστά και η ξεναγός μας είπε πως ήταν σκυριανά.  Υπήρχαν επίσης βιτρίνες που είχαν μέσα σερβίτσια τσαγιού.

Η δεύτερη αίθουσα ήταν πολύ πιο μικρή. Ήταν το προσωπικό δωμάτιο του Δροσίνη. Και αυτό που πολλούς μας ξάφνιασε, ήταν  ο ίδιος  ο Δροσίνης, άλλο ένα ομοίωμα,  καθισμένο  πάνω σε μια πολυθρόνα με ακουμπισμένη στα πόδια του μια κουβέρτα. Το υπόλοιπο δωμάτιο ήταν γεμάτο με χειρόγραφα αλλά  και διάφορα βιβλία του. Τα βιβλία ήταν προσεχτικά τοποθετημένα μέσα σε τρείς βιτρίνες. Σε ένα ράφι  υπήρχαν τα καπέλα του.

Η τρίτη αίθουσα ήταν το πνευματικό δωμάτιο του Δροσίνη. Σε αυτόν τον χώρο δεν υπήρχαν καθόλου έπιπλα. Μόνο στους τοίχους υπήρχαν βιτρίνες γεμάτες βιβλία. Η μία βιτρίνα είχε τα βιβλία που είχε γράψει ο ίδιος ο Δροσίνης, η δεύτερη είχε τα βιβλία που απλά τον αναφέρανε και η τελευταία, τα άπαντα (αυτά είναι συλλογή όλων των έργων του Δροσίνη). Στο κέντρο υπήρχε μία χαμηλότερη βιτρίνα με διάφορα προσωπικά του αντικείμενα. Μέσα σε αυτήν είδα πολλά μαχαίρια, μια βούρτσα, μία πυξίδα και παλιά ξύλινα παιχνίδια. Εντύπωση μου έκανε στην άκρη του δωματίου ένα μικρό ξύλινο έπιπλο, πάνω στο οποίο υπήρχαν μια παλιά γραφομηχανή και ένα παλιό μαύρο τηλέφωνο.

Κατά τη γνώμη μου, οι ξεναγοί έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα  στις πηγές έμπνευσης του Δροσίνη και μας παρουσίασαν τα εκθέματα  με μία συγκεκριμένη σειρά. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ότι το κτήριο είναι αρχοντικό και πολύ περιποιημένο. Επίσης πως μέσα από τα εκθέματα αντιλαμβανόμαστε την τεχνολογία και τον πολιτισμό της εποχής που έζησε ο Δροσίνης.

 Θα σύστηνα ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε τη βίλλα Αμαρυλλίδα.

Βασιλική Γ.