Επίσκεψη στη βίλλα Αμαρυλλίδα

Με αφορμή το ποίημα «Θαλασσινά Τραγούδια» που εξετάσαμε στη λογοτεχνία, πήγαμε μια επίσκεψη στο σπίτι του ποιητή Γεώργιου Δροσίνη στην Κηφισιά.  Όταν μπήκαμε μέσα στην αυλή, αντικρίσαμε ένα χώρο με πολλά λουλούδια και δέντρα.  Στην άλλη πλευρά αυτού του κήπου υπήρχαν τσιμεντένια σκαλοπάτια και μια μαρμάρινη προτομή του ποιητή.  Εκεί μας περίμεναν 3 κομψές ηλικιωμένες γυναίκες που απ’ ότι φάνηκε, ήταν οι ξεναγοί μας.  Μας υποδέχτηκαν φιλικά και μας είπαν δυο λόγια για το τι θα ακολουθούσε.

Μετά από λίγο μπήκαμε στο ισόγειο του αρχοντικού που στέγαζε τη δημοτική βιβλιοθήκη Κηφισιάς και οι ξεναγοί μας είπαν να ανέβουμε στον πρώτο όροφο.  Εκεί υπήρχαν 3 αίθουσες: έτσι χωριστήκαμε σε 3 ομάδες για να μπορέσουμε να τις επισκεφθούμε όλοι.

Το πρώτο δωμάτιο που επισκεφθήκαμε ήταν εκείνο με το πνευματικό έργο που μας άφησε ο Δροσίνης: βιβλία και ποιήματα, αλλά και προσωπικά του αντικείμενα και αποκόμματα της εφημερίδας «Εστία».  Όλα βρίσκονταν σε γυάλινες προθήκες.

Αφού μπήκαμε στη 2^η αίθουσα, όλη η προσοχή μας στράφηκε αρχικά σε μια φιγούρα του ποιητή (σε μεγάλη ηλικία) που τον παρίστανε καθισμένο στην πολυθρόνα του με μια κουβέρτα στα πόδια του.  Σιγά σιγά αρχίσαμε να παρατηρούμε και τον υπόλοιπο χώρο και διαπιστώσαμε ότι ήταν γεμάτος με φωτογραφίες συγγενικών προσώπων του ποιητή αλλά και του ίδιου φυσικά.  Στο βάθος υπήρχε ένα άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, πράγμα που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.  Η ξεναγός μας διηγήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για το ποίημα της Αφροδίτης.

Στη συνέχεια ακολουθούσε η τελευταία αίθουσα που ήταν η λαογραφική.  Το δωμάτιο ήταν αρκετά μεγάλο και είχε πολλές φιγούρες.  Η πρώτη φιγούρα στην οποία αναφερθήκαμε ήταν η Αμαρυλλίς, από την οποία πήρε το όνομά της και το σπίτι.  Ήταν η ιδανική γυναίκα για τον ποιητή, η γυναίκα που ονειρευόταν πάντα, αλλά ποτέ δεν βρήκε.  Η Αμαρυλλίς κρατούσε ένα καλάθι με λουλούδια και τα μαλλιά της ήταν στολισμένα με μερικά από αυτά.  Μια άλλη φιγούρα ήταν αυτή της Δροσίνας, ξαδέρφης του ποιητή, που τον ενέπνευσε να γράψει το ποίημα «Ανθισμένη αμυγδαλιά».  Ύστερα ήταν η φιγούρα ενός παππού που αφηγείται παραμύθια στα εγγόνια του.

Αφού ολοκληρώσαμε την ξενάγησή μας, πήγαμε σε ένα μικρό κτίριο, δίπλα στο αρχοντικό, και παίξαμε κάποια παιχνίδια ερωτήσεων σχετικά με την ξενάγηση που είχαμε παρακολουθήσει και μετά οι ξεναγοί μάς πρόσφεραν λαχταριστά τυροπιτάκια κι ένα ποτήρι πορτοκαλάδα.  Ήταν πολύ διασκεδαστικό!

Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οι ιστορίες που μοιράστηκαν μαζί μας οι ξεναγοί για τη ζωή, τα παιδικά χρόνια και το έργο του ποιητή.  Ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και αστείες και μακάρι να έλεγαν περισσότερες!

Η επίσκεψη ήταν πολύ διασκεδαστική και επιμορφωτική.  Θα τη θυμάμαι για πάντα σαν μια ευχάριστη ανάμνηση!!

Σοφία Ν. Α3