Επίσκεψη στη βίλλα Αμαρυλλίδα

Τις προάλλες με το σχολείο μου επισκεφθήκαμε το σπίτι του ποιητή Γεώργιου Δροσίνη στην Κηφισιά.  Στο σπίτι αυτό στεγάζεται και το μουσείο του ποιητή, γεμάτο με εκθέματα της ζωής του προβάλλοντας έτσι με έντονο χαρακτήρα την εποχή στην οποία έζησε.

Πρόκειται για μια μονοκατοικία με το όνομα «Αμαρυλλίς», χαραγμένο σε μια μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο.  Πίσω από μία ξύλινη πόρτα εξαπλωνόταν μια υπέροχη πλακόστρωτη αυλή με έναν όμορφο μπαξέ, να τον στολιζουν λιγοστά λουλούδια.  Στα αριστερά βρισκόταν η βίλλα καθώς και μία αίθουσα υποδοχής.

Οι υπεύθυνοι μάς υποδέχτηκαν με μεγάλη προθυμία για να μας ξεναγήσουν.  Μας καλωσόρισαν και μας ρώτησαν για το τι ξέρουμε για τον ποιητή.  Αφού απαντήσαμε, χωριστήκαμε σε 3 ομάδες, κάθε μία με έναν υπεύθυνο και έναν καθηγητή.

Μπαίνοντας στο κτίριο αντικρίσαμε μια απέραντη βιβλιοθήκη με κάθε λογής βιβλία.  Η εικόνα θύμιζε ένα τεράστιο βιβλιοπωλείο...Αφού ανεβήκαμε την ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο όροφο, μπήκαμε σε ένα δωμάτιο.  Όπως μας είπαν, η αίθουσα αποτελούσε τον «πνευματικό χώρο» του ποιητή.  Εκεί ήταν συγκεντρωμένα σε προθήκες τα προσωπικά αντικείμενα του ποιητή: το τηλέφωνό του, η φωτογραφική του μηχανή, η γραφομηχανή του, τα γυαλιά του, μια πυξίδα ένας μαυροπίνακας, το ρολόι του...Υπήρχε ακόμη και η αλληλογραφία του, καθώς και βιβλία του ίδιου.

Αφού τελείωσε η ξενάγησή μας στον πνευματικό χώρο, μεταφερθήκαμε στο δωμάτιο που πέθανε ο ποιητής.  Εκεί υπήρχε μια κούκλα που αναπαριστούσε τον ίδιο καθισμένο σε μία πολυθρόνα, κρατώντας την εφημερίδα του.  Στους τοίχους ήταν κρεμασμένα κάδρα με φωτογραφίες του ίδιου αλλά και της οικογένειάς του.  Υπήρχε επίσης και το γραμμόφωνό του.  Σε αυτό το δωμάτιο η υπεύθυνη αναφέρθηκε κυρίως στο έργο και στην προσφορά του Γ. Δροσίνη προς την ελληνική κοινωνία.

Ήρθε η ώρα πια να πάμε στη λαογραφική αίθουσα.  Εκεί υπήρχαν διάφορες κούκλες που αναπαριστούσαν σπουδαία πρόσωπα της ζωής του.  Υπήρχε ακόμη και το γραφείο του, ένας καναπές, δύο ξύλινες πολυθρόνες και ένα αντίστοιχο τραπεζάκι. 

Αφού βγήκαμε από το κτίριο μπήκαμε στην αίθουσα υποδοχής, όπου υπήρχαν καρέκλες για να ξεκουραστούμε.  Οι υπεύθυνοι μας έκαναν ερωτήσεις και όποιος απαντούσε σωστά έπαιρνε και ένα δώρο.  Στο τέλος έδωσαν σε όλους μας χειροποίητα τυροπιτάκια και πορτοκαλάδα.  Η ξενάγησή μας είχε πια ολοκληρωθεί και ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε.

Κατά τη γνώμη μου ήτανε μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία που αξίζει να την πραγματοποιήσει κανείς.  Μέσα από αυτήν την επίσκεψη πήραμε γνώσεις για ένα σπουδαίο πρόσωπο αλλά και για την εποχή στην οποία έζησε. 

Μαρία Ν.  Α3